Στάθης Σταυρόπουλος
Πώς το έλεγε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος: «παρέλαβα κράτος! Δεν θα παραδώσω κοινότητα»...Το ίδιο κι ο Γιωργάκης!
Παρέλαβε κράτος και παρέδωσε προτεκτοράτο!
Αποικία. Ζώνη Κατοχής. Διαλέξτε...
Όμως, για να πούμε και «του στραβού (Γιωργάκη) το δίκιο», δεν παρέλαβε ακριβώς κράτος από τη Ν.Δ., παρέλαβε «μπουρδέλο». Δηλαδή το κράτος του ΠΑΣΟΚ με ματρόνα τη Ν.Δ. Και πελάτες τους «νταβατζήδες». Συνεπώς -νόμος της εντροπίας- η πτώχευση ήταν αναπόδραστη.
Το μοντέλο «μπουρδέλο», με πελάτες τους ίδιους τους «νταβατζήδες» του, είναι εξόχως αντιπαραγωγικό και τόσον ανταγωνιστικό όσο ένα φρενοκομείο.
Από την εποχή του πρώτου Καραμανλή («είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο») η μία κυβέρνηση το παραλαμβάνει από την προηγούμενη και το παραδίδει στην επόμενη έως την εποχή του τρίτου Παπανδρέου.
Καθ’ ότι ο Γιωργάκης μεγαλούργησε!
Παρέλαβε φρενοκομείο
και παρέδωσε νεκροταφείο...!
***
Χωρίς ούτε καν «ένα φως στο βάθος του τούνελ» - του έκοψε το ηλεκτρικό ο κ. Παπαδήμος.
-------------------------------------------------------------------------------
Όσο για τον Γιωργάκη; Έχει κατσικωθεί στον σβέρκο του ΠΑΣΟΚ και δεν ξεκολλάει με τίποτα. Ο άνθρωπος είναι άσσος στην εσωκομματική ίντριγκα!
Αν είχε επιδείξει για τις κυβερνητικές υποθέσεις την ίδια ικανότητα που τον διακρίνει για τις εσωκομματικές δολοπλοκίες, η Ελλάδα θα είχε γίνει Σουηδία, κι όχι Σουδάν!
Και κατά τούτο μοιάζει ο Γιωργάκης στον κ. Σημίτη όσον ουδείς άλλος. Απεδείχθησαν και οι δύο μάστορες και μαΐστορες και μαιτρ στα εσωκομματικά παιχνίδια εξουσίας, ενώ αντιθέτως υπήρξαν ανίκανοι και καταστροφικοί για τις ανάγκες του λαού και της χώρας.
Μάλιστα ενσυνειδήτως! Ο ένας, ο κ. Σημίτης, υπονόμευσε την οικονομία (της «ισχυρής Ελλάδας» - τρομάρα του) με τη δημιουργική λογιστική και ο άλλος, ο Γιωργάκης, την οδήγησε στην αιχμαλωσία απ’ το ΔΝΤ και στη συνέχεια στο καθεστώς Κατοχής από την Τρόικα.
-----------------------------------------------------------------------------------
Η επιμονή του, παρά ταύτα, να παραμείνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μόνον από την αγωνία του να εξασφαλίσει κάποια ασυλία εξηγείται.
Πλην όμως, σε αυτό το κόμμα υπάρχει κι ένα άλλο ισόβιο αξίωμα στο οποίον μπορεί να μεταπηδήσει ο γιος της Μάργκαρετ και αδελφός του Νικολάκη, αν δεν καταφέρει να κρατηθεί στην καρέκλα του Προέδρου: μπορεί να γίνει «θυρωρός του Κατσιφάρα».
Αξίωμα με σταθερή αξία, αξιοσέβαστο, που εξασφαλίζει σε όποιον το κατέχει μια καλή κι επωφελή αναγνωρισιμότητα καθώς κι ένα αξιοπρεπές πολιτικό βάρος...
***
Όταν ο Αριστοτέλης δήλωνε ότι ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν», δεν εννοούσε πολιτικό ζωντόβολο.
Και, κατά τούτο, η επιμονή Γιωργάκη να ιππεύει το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να θεωρείται απαραιτήτως γαϊδουρινή. Περισσότερο φαίνεται να μοιάζει
με την περίπτωση του Ινσιτάτους, του διάσημο αλόγου του Καλιγούλα, που αναγορεύθηκε σε Συγκλητικόν από το αφεντικό του. Μάλιστα ισόβιον!
Μια άγνωστη λεπτομέρεια αυτής της ιστορίας (στο τότε «απέραντο φρενοκομείο») είναι αν ο Ινσιτάτους επέζησε, ως άλογο και ως Συγκλητικός, περισσότερο απ’ τον αφέντη του - τι να κάνουμε; όσον κι αν υποστήριζε
ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς ότι «η Ιστορία είναι φιλοσοφία με παραδείγματα», ορισμένες απολεσθείσες εκ των γεγονότων ψηφίδες, όπως η έκβαση της τύχης για τον Ινσιτάτους, την καθιστούν ενίοτε φάρσα που αρέσκεται στις πλάκες.
Επί παραδείγματι: στην εποχή μας τα επιτόκια κάνουν καλύτερα πραξικοπήματα απ’ τους Συνταγματάρχες.
Απόδειξη ο κ. (ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού) Παπαδήμος. Ο μόνος που μπορεί να διορθώσει τα τραγικά λάθη Βενιζέλου και να επαναφέρει την μπουγάτσα από το 23% ΦΠΑ στο 18% αν την τρως με κανέλλα και στο 13% αν την τρως στα όρθια...
----------------------------------------------------------
Νομίζω λοιπόν ότι θα ήταν
υπερβολή να κινηθεί ο στρατός για να λύσει ένα τέτοιο πρόβλημα, ενώ έχουν κινητοποιηθεί προκειμένου να το λύσουν η Μπούντεσμπανγκ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα CDS, ο Αντρίκος, το Δ.Ν.Τ., η Τρόικα, ο κ. Μανώλης Καψής και η Γκόλντμαν Σακς.
Μπορεί η Γαλλία να έχασε το ένα από τα τρία ¶λφα της, αλλά ουδέποτε η Ελλάδα θα χάσει ουδέν από τα τέσσερα Δέλτα της:
Δόλιοι
Δοτοί
Δολοπλόκοι και
Διαπλεκόμενοι...!
Τώρα, αν κάθε μέρα που περνάει, ξημερώνει μια ακόμα πιο βαθιά νύχτα, ίσως νάναι μια απ’ αυτές τις ανεξήγητες λεπτομέρειες της Ιστορίας, όπως αυτή με το Μνημόνιο.
Να χορηγείται δηλαδή ως φάρμακο η αρρώστια.
Ή να παραβιάζεται το Σύνταγμα από τα τρία κόμματα της Τρόικας, που έχουν ορκισθεί να το φυλάττουν.
Ή να μειώνει κανείς τον μισθό του εργαζόμενου, για να μην του κόψει τον 13ο μισθό, μετά να του τον κόβει για να μην του κόψει τον 14ο και, τέλος, να τον στέλνει στην αγχόνη για να μην τον στείλει στην γκιλοτίνα.
***
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτός ο παραλογισμός, αυτός ο όλεθρος. Μιλάνε για το 2015, το 2020. Ακόμα και για το 2030. Τα δύστυχα πράσινα και γαλάζια «άλογα» του Καλιγούλα - λες κι έχουν υπογράψει συμβόλαιο με την Τύχη,
λες και πρόκειται να «κοιμηθούν οι νόμοι», όχι για «μια μέρα», αλλά για όσο γουστάρουν οι Τράπεζες. Οι νόμοι της οργής. Της εξέγερσης. Της Νεμέσεως.
Όσοι νομίζουν
ότι η βλακεία (της απληστίας τους) είναι αήττητη, είναι όντως βλάκες. Μόνο οι βλάκες πιστεύουν ότι η βλακεία είναι αήττητη.
------------------------------------------------------
Ακόμα και το άλογο του Καλιγούλα κατάλαβε το αντίθετο, ίσως μάλιστα πριν ο αφέντης του να ακούσει το «γέλιο των θεών»...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.